günah

şimdiye dek..
hep siz gittiniz, bana sormadan,hayatın bir 'an'lık olduğunu farketmeden, sadece gittiniz..neden demek ne zordu sizin için..
sormayın bana hiç birşey, anlatmam, asla gerçeği söylemem sizlere, bir kez denedim, bir kez bende çabaladım ama aynı mayadan değiliz biz..balçığım ya da kimin kaburga kemğinden yapılmışsa bedenim, cennetten ilk atılan ben değilim..şeytanla ilk suç ortaklığım, ademle havvanın paylaştıkları elma da başlamış, daha ne söyleyim..
  tek başıma, cesaret edemedim her seferinde, sorgusuz sualsiz getirildiğim bu dünyadan gidiş biletim var, kalış biletim geçerli olan..ölmek en kolayı demeyin hiç, kolaymış..sevmeden yaşamak ne kadar zorsa dünyayı, adım  adım ölmek de o denli zor...kadınlar daha romantik ölüm yöntemleri tercih ederlermiş, ben kadın değilim! cinsiyetsiz bir ölüm istediğim, her gece çıktığım yıldızlardan süzülerek inmek sadece, gözlerimi sıkıca kapatıp, bir yaşam belirtisi görmeden ölmek...pişman olur muyum?
  yalnızlık derdiniz sizin, yalnızlık kaçtığınız ruhunuzun azraili...bir  adım öteye gidemezsiniz, hiç heveslenmeyin...taşıması zor; kalkılmıyor altından bir cilde sıkıştırılmış sayfaların...insanlar mı zayıf, gönlünüzü mü sermaye koydunuz anlamış değilim...zira size doğru gelen de ben değilim, rahat durmuyor bu körolası şiirlerim...
  kapkara bir kahkaha düşüyor gözlerimden önüme, kimseler görmüyor içimden sökülen nehirlerin gürültüsünü, kurşuna diziliyor düşlerim, dolanınca boynuma kaderin elleri, sözcüklerim üşüyor, halkın açlığı paçalarıma sürtününce...
   ölüleri dillendirdi içimiz de o korkunç büyüsüyle kelimeler, bir siz uyanamadınız delik deşik edilmiş uykularınızdan, zira rahatsız eden de ben değilim...ne şarabı kaldı içilmedik ömrümün, ne de rüyası...hayaller mi üretmeli şimdi, sebebiyet mi bulmalı nefeslere?
   umut kayar, dünya kayar...en son adımlarım kayar..